Steakmes

Een mes met een smal, lang lemmet om vlees te snijden. Meestal hebben steakmessen geen kartels. In sommige gevallen wel, en dan is de kartel zeer fijn. Het steakmes, dat eigenlijk pas aan het einde van de WW II zijn intrede aan tafel deed, stamt uit de middeleeuwen, toen men alleen met een zakmes en zijn handen at. Deze messen – de bekendste overgebleven zakmessen uit die tijd zijn de beroemde Laguiole messen uit de omgeving rond Thiers, Frankrijk – zijn typisch Europees: in Aziatische en Afrikaanse landen kwamen messen in de regel alleen in de keuken voor en werden de gerechten beetklaar gesneden. Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren alle tafelmessen vlijmscherp. Dit kon omdat de gegoede burgerij, die met tafelzilver at, genoeg personeel had om de messen te onderhouden: ze moesten constant geslepen en gepolijst worden. Toen dit te duur werd kwamen bottere messen op tafel die geen onderhoud behoeven. Dit zijn de messen die wij nog steeds gebruiken. Alleen voor uitzonderlijke situaties, zoals een sappige steak, wordt een scherp mes gedekt. Het steakmes.

Franse term: Couteau à steak

Duitse term: Steakmesser

Engelse term: Steak knife