Recept van Yvonne - Mafaldine met cherrytomaat, mozzarella en basilicum
Mafaldine ai pachino, mozzarella e basilico - Pastagerecht - 4 personen
Al komen de cherrytomaten dan oorspronkelijk uit Nederland, de Italiaanse keuken maakt er gretig gebruik van: Ze zijn handig te bereiden, blijven lang goed, presenteren prachtig en hebben, zowel rauw als verwarmd, een zeer prettige smaak. I in dit recept kunnen de cherrytomaatjes in principe ook rauw worden verwerkt; wij hebben ervoor gekozen ze iets te carameliseren.
| Ingrediënten: | Keukengerei: | |||
| 720 | gr. | pasta, bijvoorbeeld mafaldine | vergiet | |
| 500 | gr. | cherrytomaatjes | ||
| 250 | gr. | mozzarella | ||
| . | verse basilicum | |||
| olijfolie | ||||
| zout & peper uit de molen |
|
Mafaldine Italië kent honderden soorten pasta. Hoofzakelijk zijn ze onder te verdelen in PASTA FRESCA of PASTA ALL'UOVO, oftewel huisgemaakte pasta, en alle andere soorten, de industriële, droge pasta's. Sommige soorten pasta's die in de fabrieken worden gemaakt zijn traditioneel. Vele anderen zijn "leuke verzinsels" van de marketingafdelingen van grote producenten als Grand'Italia, Barilla en de Cecco. Mafaldine zijn daar een voorbeeld van: Het zijn eigenlijk pappardelle, een traditionele pastasoort die ook bestaat in een huisgemaakte, verse variant, maar dan met een geribbelde rand. Presenteert erg leuk. |
|
Er zijn veel soorten olijfolie. Alleen de Italiaanse markt kent er al zoveel, dat niemand eigenlijk nog goed de weg weet. Langzamerhand komen de eerste Europese gecontroleerde benamingen (Denominazione di Origine Protetta) tevoorschijn om de enorme hoeveelheid import uit Noord-Afrika, van olijven maar soms zelfs van kant-en-klare olie, tegen te gaan of in ieder geval in kaart te brengen. In het buitenland komen, behalve slechte, ook ERG slechte en zelfs waardeloze soorten Italiaans olijfolie voor. Zelfs een bijproduct van de persing, "Olio di sansa", wordt in West-Europa vaak voor olijfolie versleten. Maar er is licht aan het einde van de tunnel: Steeds meer bedrijven importeren de betere olijfoliesoorten. Olie verschilt, zelfs in Italië, sterk van smaak. Deze hangt voornamelijk af van de hoeveelheid zonuren die de olijven krijgen. Zuid-Italiaanse oliesoorten zijn veel sterker van smaak dan Noord-Italiaanse. De Italiaanse keuken maakt dan ook het onderscheid per gerecht: in hete ene gerecht gaat een vollere olie, in het andere juist weer een wat zachtere. Frituren gebeurt, op een enkele uitzondering na, bijna altijd met lichtere olie, omdat de olijfsmaak de neiging heeft bij verhitting te gaan overheersen. In hele exclusieve restaurant zullen virtuoze koks zelfs blends samenstellen, een beetje van dit en een beetje van dat, om de optimale smaak voor een gerecht te bereiken.
|
|
Voorbereiding:
Zet een pan met zout water op. Pasta "zwemt" graag, dus neem ruim water. Snij de cherrytomaatjes in vier partjes. Was de basilicum en pluk een stuk of 15 niet te grote blaadjes eraf. Snij de mozzarella in blokjes.
Bereiding:
Doe een scheut olijfolie in een kleine koekenpan en verhit deze licht. Gooi de partjes tomaat erbij en fruit deze voorzichtig aan. Doe er wat zout en peper uit de molen over. Laat afkoelen. Kook de pasta tot deze bijtgaar is. Giet af. Doe de mozzarellablokjes, de tomaatjes en een flinke scheut verse olijfolie in een kom, samen met de pasta. Schep snel door elkaar. De mozzarella zal iets gaan smelten. Doe de pasta op de borden en laat de basilicumblaadjes er overheen dwarrelen. Klaar!
Wijntip:
Een frisse witte Italiaanse wijn.
